به نقل از «جام جم آنلاین»

برای هميشه طلسم را شکستیم

تاریخ انتشار: ۱۳ مهر ۱۴۰۲ | کد خبر: ۳۸۸۲۱۲۶۶

این گفت‌وگوی مهدی الفتی‌ با جام‌جم ‌است درباره روزهایی که از بلاتکلیفی فدراسیون، نبود امکانات لازم و آینده مبهم ژیمناستیک خسته شد اما به قول خودش، برای «بلند کردن آرزوی مادرش» خداحافظی نکرد، برای تمرین از این شهر به آن شهر سفر کرد و آن‌قدر رفت تا عاقبت در روز هفتم مهر ماهی به یاد ماندنی، دل مادر و مردمش را شاد کرده است.

بیشتر بخوانید: اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!

 آقا مهدی تبریک! پیش‌بینی می‌کردی اولین نشان ژیمناستیک ایران در بازی‌های آسیایی نصیب خودت شود؟
من مدام در تمرین بودم. هر شب تصویرسازی می‌کردم و در همه تصویرهای ذهنی‌ام روی سکو بودم. از سطح حرکات و اجرای خودم اطمينان داشتم اما از طرفی، با وجود سلطه قدرتمند چینی‌ها و ژاپنی‌ها و طلسم چندین ساله ژیمناستیک‌مان باورم نمی‌شد.
 
ایستادن روی یک سکوی تاریخی، افتخاری بزرگ ا‌ست و نصیب هرورزشکاری نمی‌شود. درآن لحظات چه حس وحالی داشتی؟
از شادی در پوست خودم نمی‌گنجیدم. مدام به این‌ فکر بودم که طلسم را برای همیشه شکستیم. از حالا به بعد باور می‌کنند که ما در بازی‌های آسیایی و میدان‌های دیگر مدال‌آوریم.
 
از تمرینات و حفظ آمادگی‌ات در این سال‌ها و مسیر هانگژو بگو.
من یک باشگاه جمع و جور برای تازه‌کارها در گرگان دارم، تا حدی که بچه‌ها را به آمادگی برای مسابقات اولیه و استانی برسانیم. اما سالن تخصصی نیست. در واقع خودم برای تمرین حرفه‌ای و در حد تیم‌ملی جایی نداشتم. خارج از اردوهای تیم‌ملی، به ناچار و برای حفظ آمادگی هر هفته و هر ماه مدام در سفر بودم. به مازندران، شاهرود، ساری، مشهد و شهرهای دیگر... مثلا ساعت ۶ صبح از گرگان به سمت قائم‌شهر می‌رفتم و حدود ۱۰ شب به خانه برمی‌گشتم. این قصه یک روز و دو روز هم نبود... هفت سال تلاش کردم تا بتوانم به این جایگاه برسم. در حال حاضر هیات ژیمناستیک استان، اداره کل و فدراسیون مسئولان خوبی دارد اما در سال‌های گذشته این‌طور نبود. هیچ حمایتی هم نبود. 
 
چطور ژیمناست شدی، با مصائب بسیار ادامه دادی و چه کسی مشوق تو بود؟
پسرخاله‌های من همه ورزشکار بودند و من هم در کنار آ‌نها عاشق ورزش شدم. قد کوتاه و زبل بودم. همه می‌گفتند: «این بچه برای ژیمناستیک عالی‌ است» خلاصه از ۶سالگی ورزش را شروع کردم. از سال ۹۴ هم عضو تیم‌ملی شدم. اما این اواخر، مدتی قبل از بازی‌های آسیایی با بلاتکلیفی و مشکلاتی که فدراسیون از دوره قبل داشت، نبود محل تمرین و امکانات خسته شدم و حتی به خداحافظی هم فکر می‌کردم. البته از طرفی هم عاشق این رشته بودم. مادرم مدام تشویقم می‌کرد. او اجازه رها کردن را نمی‌داد و مدام می‌گفت: «ادامه بده، من کنارت هستم و تو حتما موفق می‌شوی.» وقتی برای تمرین از گرگان می‌رفتم باشگاه را اداره می‌کرد تا دغدغه‌ای نداشته باشم. من تلاش کردم، حرف مادرم را بلند کنم. این مدال را به مادرم و مردم تقدیم می‌کنم که شادی‌شان برایم یک دنیا ارزش دارد. 
 
اما با وجود بسیاری از مشکلات، فضای فدراسیون تغییر کرده. این‌طور نیست؟
بله اوضاع بهتر شده. آقای حقدادی یکی از آن رئیسان فدراسیون‌هایی‌ است که فقط برای کار کردن آمده است. او از تهران به گرگان آمد تا صدای مرا به مسئولان شهرم برساند. واقعا از ایشان، کادر فنی آقایان خیرخواه و احمدی تشکر می‌کنم. برای ما زحمت کشیدند. اردوهایی که برگزار کردند، مسابقاتی که تدارک دیدند، همه از دل و جان بود.
 
از گام بعدی، مسابقات آینده و آرزوهایت هم بگو.
یکی از تلخ‌ترین خاطراتم وقتی بود که با فینالیست شدن در رقابت‌های قهرمانی آسیا، سهمیه المپیک جوانان را کسب کردم اما به دلیل پاره شدن رباط صلیبی‌ام نتوانستم در فینال شرکت کنم و مدال بگیرم. حالا امیدوارم در رقابت‌های گزینشی المپیک موفق به کسب سهمیه پاریس بشوم. 
 
​​​​​​​در پایان بگو برای ادامه موفقیت، ژیمناستیک چه نیازهایی دارد؟ خواسته‌های مهدی الفتی از مسئولان چیست؟
کاش ایران یک خانه ژیمناستیک داشته باشد. امیدوارم با این مدال، مسئولان نگاه ویژه‌ای به ما داشته باشند و حداقل یک ست کامل ۶ اسباب برای تیم‌ملی بخرند.

منبع: جام جم آنلاین

کلیدواژه: بازی های آسیایی هانگژو ژیمناستیک مهدی الفتی تیم ملی

درخواست حذف خبر:

«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت jamejamonline.ir دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «جام جم آنلاین» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۳۸۸۲۱۲۶۶ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.

با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.

خبر بعدی:

طلسم ۳۰ ساله در پرسپولیس؛ دومین کاپیتان هم در حسرت می ماند؟

به گزارش همشهری آنلاین امید عالیشاه در بازی با سپاهان برای دویست و پنجاه و نهمین بار پیراهن پرسپولیس را پوشید تا جایگاه خود در رتبه پنجم باسابقه‌ترین بازیکنان باشگاه را تثبیت کند. او حالا تنها سیدجلال حسینی، حسین عبدی، محمد پنجعلی و علی پروین را بالاتر از خود می‌بیند.

با این حال امید عالیشاه در ابتدای فصل امید زیادی داشت تا از رکورد ۲۶۴ بازی حسین عبدی عبور کند. حالا اما در فاصله پنج هفته تا پایان لیگ برتر و باتوجه به حذف پرسپولیس از رقابت‌های جام حذفی، این هدف برای امید عالیشاه غیرممکن شده است.

عالیشاه به دلیل اخراج در بازی سپاهان و محرومیت از دیدار نساجی، امکان حضور در هفته بیست و ششم را ندارد تا به این ترتیب حداکثر رکورد او در پایان فصل جاری ۲۶۳ بازی برای قرمزها باشد که البته این آمار نیز تنها در صورتی ثبت می‌شود که تمام چهار بازی پایانی فصل را انجام دهد.

جالب است بدانید که سیدجلال حسینی هم موقعیتی شبیه به عالیشاه داشت. او هم در لیگ بیست و یکم به نزدیکی رکورد محمد پنجعلی و جایگاه دوم باسابقه‌ترین بازیکنان تاریخ باشگاه رسید اما تنها ۳ بازی کم آورد و در پایان فصل نیز برای همیشه با دوران بازیکنی وداع کرد.

حالا قرارداد امید عالیشاه با پرسپولیس به پایان خواهد رسید و او تنها در صورتی شانس عبور از پنجعلی را خواهد داشت که قرارداد جدیدی را با باشگاه امضا کند اما در غیر این صورت حداکثر به رتبه سوم برسد.

عالیشاه با صدر جدول باسابقه‌ترین بازیکنان تاریخ پرسپولیس ۸۲ بازی فاصله دارد و به نوعی باید سه فصل کامل و مستمر را در پرسپولیس بماند تا بتواند رکورد تاریخی علی پروین را بشکند. با این حال او تنها ۳۲ سال دارد و از فرصتی تاریخی برای رسیدن به رکورد علی پروین برخوردار است.

کد خبر 849200 برچسب‌ها ویژه ورزشی باشگاه پرسپولیس